Het Sint-Pietersstation

Elke werkdag lopen zowat 56.000 reizigers het drukste station van Vlaanderen in en uit. De meeste hebben vooral oog voor het informatiebord, maar ergens in hun achterhoofd weten ze toch dat ze door een historisch monument lopen. Sporadisch zie je iemand in de hal rondkijken en de muur- en plafondschilderingen bewonderen, misschien wel wegdromend naar honderd jaar geleden. Toen in 1837 de eerste trein het Gentse Zuidstation binnenreed, droomden de Gentenaren al van een station aan de zuidkant van de stad, ‘buiten de Kortrijksepoort’. Het was echter wachten tot 1881 voordat aan het Parkplein het eerste station Gent-Sint-Pieters werd opgetrokken. In 1899 besliste de minister van Spoorwegen om het station uit te breiden. De Wereldtentoonstelling van 1913 bracht de plannen voor dit eerste ‘Project Gent-Sint-Pieters’ in een stroomversnelling. Op een plek waar alleen meersen en een paar boerderijen te vinden waren, verrees een gloednieuw station, omgeven door een grote stadswijk met brede boulevards die ronkende koninklijke namen kregen. Het nieuwe station werd de spil in de ontwikkeling van de hele zuidkant van Gent. Aan de vooravond van een nieuwe uitbreiding van het station en de stationswijk vertelt dit boek hoe het Gentse Sint-Pietersstation in honderd jaar uitgroeide tot het druk bezochte knooppunt dat het vandaag is. Met meer dan tweehonderd unieke foto’s en kaarten en tientallen krantenartikelen uit die tijd brengen de auteurs de sfeer van toen tot leven en nemen ze u mee op een boeiende reis door de evolutie van de mobiliteit en stedenbouw in Gent.